Κυριακή 23 Απριλίου 2017

Black Sheep

Κριτική ταινίας
Black Sheep
Μαύρο Πρόβατο


Αφού σαν πιστοί κάναμε τη νηστεία μας 2 μέρες και αφού πήγαμε στην εκκλησία αποφεύγοντας να κάψουμε την… καράφλα μας, τρέξαμε σπίτι να φάμε και να πιούμε σα τους Ούννους λες και είχαμε να φάμε βδομάδες! Αγνοί, παραδοσιακοί, κλασικοί Έλληνες! Αρνιά σφαγιάστηκαν, κάρβουνα άναψαν, εμείς στο φούρνο το κάναμε… αλκοόλ ήπιαμε και πέσαμε με τα μούτρα στο φαί. Εκεί ανάμεσα σ ‘ ένα μπουτάκι (αρνιού, μην παρεκτρέπεστε!) και λίγο τζατζίκι σκέφτηκα τα καημένα τ’ αρνάκια… νόστιμα τα άτιμα! 

Κυριακή του Πάσχα λοιπόν, μετά το φαγοπότι η ταινία τούτη ήταν μονόδρομος! Αλλά πείτε μου δε γαμάει την ώρα που χωνεύεις το αρνάκι να βλέπεις το μηρυκαστικό αυτό σε σαρκοβόρο version να παίρνει την πολυπόθητη εκδίκησή του και να αναρωτιέσαι: ρεύεσαι επειδή σου έπεσε βαρύ ή μήπως είναι έτοιμο να σε καταβροχθίσει εκ των έσω;! Ας φάω και το σοκολατένιο αυγό που μου έφερε η νουνά!  

Χίπης, vegan και εύκολα μέλος της Greenpeace και 42 ακόμα οργανώσεων για τη σωτηρία του περιβάλλοντος (δεν μιλάω για τον Leonardo Di Caprio) αρπάζει δείγμα από εργαστήριο (δίπλα σε φάρμα), το σπάει κατά λάθος κα μετατρέπεται σε σαρκοβόρο, ανθρωποειδές μηρυκαστικό! Από την άλλη έχουμε έναν γνήσιο Νεοζηλανδό με προβατοφοβία! Ε τι καλύτερο από το να συναντήσει μπροστά του άγρια επιθετικά παϊδάκια που βρήκαν ευκαιρία να πάρουν την εκδίκησή τους επειδή κάτι περίεργοι τύποι τους τραβάνε τα βυζιά, τους κουρεύουν και κάθε Πάσχα βάζουν κλαρίνα και χορεύουν γύρω από τη σούβλα σαν άγρια φυλή της Αφρικής (αυτοί βέβαια είμαστε εμείς)… τι καλύτερο;! Να συναντήσει προβατομεταλλαγμένο! Μπεεεεε!

Βαθμολογία: 5,5/10 (Η ταινία που απαιτούμε να γίνει πασχαλινή παράδοση μετά τον Ιησού από τη Ναζαρέτ... του Φράνκο Τζεφιρέλι!) 

Αλεπού του Αμαρουσίου

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------


Μεσημέρι Κυριακής του Πάσχα και το αφεντικό είχε την φαεινή ιδέα, το λες κι απαίτηση, να δούμε αυτήν την οικογενειακή και εορταστική πάνω απ’ όλα ταινιούλα!! Δεν είχα και πολλή ενέργεια να φέρω αντιρρήσεις καθώς το στομάχι μου ήταν κάτι παραπάνω από γεμάτο από το light γιορτινό τραπέζι με μπόλικο σύνδρομο κατοχής, και όχι δεν το λέω για να γκρινιάξω αλλά για να με συμπονέσετε!!

Ξεκινάμε λοιπόν με μια όμορφη ηλιόλουστη μέρα εκεί στις ατελείωτες εξοχές της Νέας Ζηλανδίας σε μια οικογενειακή φάρμα με πολλά χαρούμενα αρνάκια που σε κάνει να σκέφτεσαι γεμάτος τύψεις κρίμα μωρέ και τα ξεκοκαλίζαμε πριν!! Η φάρμα όμως δεν ήταν μόνο για τα ζωντανά καθώς ήταν και το σπίτι της οικογένειας όπου μεγάλωσαν δύο υπέροχα παιδάκια που λάτρευαν τα ζώα και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα!! Όχι.. είστε στη λάθος ταινία πηγαίνετε να δείτε το μικρό σπίτι στο λιβάδι καλύτερα ή καμιά λάσσυ ξέρω ‘γω.. 

Εδώ τα πράγματα έχουν ως εξής: μικρός αδερφός λίγο αγαθό λίγο ούφο μεγαλώνει τρώγοντας ανηλεές bullying από τον μεγάλο και λίγο, όσο πατάει ελέφαντας, ψυχανώμαλο αδερφούλη του. Τα μούλικα γίνονται λεβεντόπαιδα και πώς τα φέρνει η ζωή, και γιατί όχι κι ο καπιταλισμός, ο μεγάλος μπάσταρδος γίνεται ζάμπλουτος αρνιοεπιχειρηματίας με εξειδίκευση στο να χαϊδεύει αρνάκια, if you know what I mean, κι ο μικρός αρνιοφοβικός, μετά από splatter περιστατικό, γι’ αυτόν και για μας που μόλις είχαμε φάει, που δεν μπορεί να κάνει βήμα χωρίς την ψυχολόγο του!

Αλλά όχι! Ο μικρός που είναι γαϊδούρι πια θα πολεμήσει τις φοβίες του και καθ’ υπόδειξη της τρελογιατρού που τον ανέλαβε, θα πάει στη φάρμα του big brother για να του δείξει πόσο άντρας έγινε!! Τον λες και λίγο γκαντέμη όμως γιατί μαζί με αυτόν είχαν κανονίσει ραντεβουδάκι στη φάρμα και κάτι άπλυτοι εναλλακτικοί φάσης τρεφόμαστε με πέτρες γιατί ζώα και φυτά έχουν ψυχή, με σκοπό να ξεσκεπάσουν τα φρικιαστικά πειράματα που έκανε ο μεγάλος αδερφός και ιδιοκτήτης.

Ανακατεύονται περισσότερο απ’ ό,τι πρέπει και ξαμολάνε στη φύση τη λάθος φουρνιά από τα πειραματόζωα και μαζί με αυτά αίματα, έντερα, κομμένες σάρκες και γενικά δεν παρακολούθησα και πολύ μετά γιατί ήμουν στα πρόθυρα του ξερατού. Το concept ήταν πως ό,τι δάγκωνε το μέχρι πριν από λίγο αθώο και γλυκούλι μες το βαζάκι του αρνάκι γινόταν σαρκοβόρο με σαδιστικές τάσεις μεγάλο αρνάκι. Και ναι κι οι άνθρωποι κυρίες και κύριοι γίνονταν κι αυτοί αρνούμπες έτοιμες για σούβλισμα!! 

Αλλά επειδή δε θέλω να σας αφήνω σε αγωνία για τέτοιες επικές ταινίες.. τέλος καλό όλα καλά!! Δεν ξέρασε κανείς!! Α! και για την ταινία τι να σας πω.. δεν κατάλαβα αν ο μικρός αδερφός ξεπέρασε τις φοβίες του.. αλλά το γκομενάκι άπλυτη ακτιβίστρια το τσίμπησε!!

Βαθμολογία: 4, όσες οι αναγούλες που μου ήρθαν κατά τη διάρκεια προβολής της

Ο άκυρος συνειρμός: ντάααξει δεν το λες και τόσο άσχετο!


Μικρό μου Πόνυ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου